Sa aking guro, na walang sawang nagturo
itoy handog ko sayo galing sa puso ko.
Ginawa ko ito bilang pasasalamat ko
sa mga panahong ako’y tinuruan mo.
Di dahil sa itoy propesyon mo
kundi dahil ito ang sinisigaw ng puso mo.
Hindi ko man maapuhap salitang nararapat
ngunit ngayon akin na ngang isisiwalat
taos pusong pasasalamat at pananabik na ika’y mayakap.
Sa mga panahong ito malayo man tayo
salamat sayo dakilang guro ko
sa lahat ng mga payo at pagtitiyaga mo.
At sa lahat nga ng mga naging pagkukulang ko
idagdag mo pa mga kakulitang nagawa ko.
Sana ako’y mapatawad mo,pagka’t tao lang po ako.
Kayhaba nga naman panahon na nagdaan
mula ng ako’y iyong tinuruan,sa apat ng sulok ng mumunting eskwelahan.
At ngayon nga na malaki na ang mundong aking ginagalawan
unti unting tinutupad pangarap na inaasam
upang ang tagumpay ay aking makamtan.
Sa dulo nga ng tulang handog para sayo
luha ang pumapatak,habang isinusulat ko ito.
Nawa minsan pa magkitakita pa tayo
upang sa harapan mo sasabihin ko
Salamat sayo dakilang guro ko.
itoy handog ko sayo galing sa puso ko.
Ginawa ko ito bilang pasasalamat ko
sa mga panahong ako’y tinuruan mo.
Di dahil sa itoy propesyon mo
kundi dahil ito ang sinisigaw ng puso mo.
Hindi ko man maapuhap salitang nararapat
ngunit ngayon akin na ngang isisiwalat
taos pusong pasasalamat at pananabik na ika’y mayakap.
Sa mga panahong ito malayo man tayo
salamat sayo dakilang guro ko
sa lahat ng mga payo at pagtitiyaga mo.
At sa lahat nga ng mga naging pagkukulang ko
idagdag mo pa mga kakulitang nagawa ko.
Sana ako’y mapatawad mo,pagka’t tao lang po ako.
Kayhaba nga naman panahon na nagdaan
mula ng ako’y iyong tinuruan,sa apat ng sulok ng mumunting eskwelahan.
At ngayon nga na malaki na ang mundong aking ginagalawan
unti unting tinutupad pangarap na inaasam
upang ang tagumpay ay aking makamtan.
Sa dulo nga ng tulang handog para sayo
luha ang pumapatak,habang isinusulat ko ito.
Nawa minsan pa magkitakita pa tayo
upang sa harapan mo sasabihin ko
Salamat sayo dakilang guro ko.
ginimbal na naman nga tayo ng isang nakakakilabot na pangyayari.naramdaman nga po natin ang bagsik ng bagyong ONDOY.marami buhay at ariarian din ang nasira ng bagyo,magkabila ang mga istoryang sadyang nakapanlulumo,ibat ibat hitsura ng dalamhati at kawalang pag asa ang mababanaag natin sa mga mukha ng mga naging biktima.nakakalungkot isipin na marami sa atin ang nagulat at hindi handa sa pangyayari,sino nga ba namang magaakala na lulubog ang maraming lugar sa luzon parikular na sa kamaynilaan.mga nakabalandrang kotse,mga bahay na puno ng putik,mga basurang nagkalat sa kalye at kalunos lunos pa mga taong wala ng buhay ang nakahandusay ssa kalsada.ibat ibang kwento rin ang ating nasaksihan,..mga taong naghihintay ng tulong na nasa itaas ng kanilang mga bubong,mga taong isinasakay na lamang sa mga styrofoam at pinaglumaang refrigirator.ngunit ang masakit pa nito ay may nabbalitaan pa rin tayong mga taong mapagsamantala.ngunit higit sa lahat ay mga kwentong nakapagbibigay pag asa,kwento ng kabayanihan ng bawat isa,na handang tumulong kaninuman.mga taong sa kabila ng kalunos lunos nilang kalagayan ay makikita mong kahit papaano ay nagagawa paring tumawa,simbolo ng kakaunting pag asa.salamat sa mga tao at mga organisasyon na bukas pusong tumutulong sa mga ganitong pangyayari.ito nga ay panahon ng pagtutulungan at hindi pagtuturuan at pagsisihan sa kung sino ang may sala.higit po sana nating itanim sa ating isipan na ang nagyayari sa ating kapaligiran ay dulot narin ng ating kapabayaan sa ating inang kalikasan,tila bat itoy ganti ng kalikasan.ganti dahil sya ay inabuso ng mga taong makasarili at hayok sa yamang panlupa lamang.ngayon tayo magnilay nilay kung san tayo nagkulang.di nga bat tayong lahat ay abala sa kung anong ating kakanin at kung anong ating daramtin.wala na nga tayong panahon para sa dakilang lumikha.karamihan na nga sa atin ay nababalutan na ng kinang ng mga makamundong bagay.ang pangyayaring ito ay isa lamang panggising sa ating natutulog na kamalayan.
